တစ္ေန႕……. ၾကားလိုက္ရတဲ့ သတင္းက ေကာင္မေလး ဆံုးသြားၿပီတဲ့..။ ညေန ေက်ာင္းကအျပန္မွာ ဆိုင္ကယ္ ကားနဲ႕ ၀င္တိုက္တာ ပြဲခ်င္းၿပီးဆိုပဲ…။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္သိုက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရံုက လြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ…။ ညေနက်ေတာ့ လူစုၿပီး ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ထံုးစံအတိုင္း ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္သိုက္ ထြက္ခဲ့ၾကတာေပါ့ဗ်ာ…။
ေကာင္မေလးက တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးပါ..။ မိသားစုက အရမ္း မခ်မ္းသာတဲ့ လူလတ္တန္းစားထဲကပါ..။ အေဖေရာ အေမေရာ အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြျဖစ္ၿပီး ေကာင္မေလးကလည္း တကၠသိုလ္မွာ M.A ဆက္တက္ေနတာ ဆိုေတာ့ ပညာတတ္ မိသားစုလို႕ ေျပာလို႕ရပါတယ္..။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရာက္သြားေတာ့ ေကာင္မေလး မိဘေတြကို ျမင္ရတာ စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ..။ ငိုထားရလြန္းလို႕ မ်က္လံုးေတြမို႕ေနၿပီး အေမျဖစ္သူဆိုရင္ အသံ၀င္ၿပီး အသံေတာင္ မထြက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း သတင္းေမး..ႏွစ္သိမ့္ၿပီး.. မ႑ပ္ေဆာက္ဖုိ႕နဲ႕ အျခားေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ လုပ္ဖို႕အတြက္ တာ၀န္ကိုယ္စီ ခြဲယူၿပီး ေဆာင္ရြက္ပါေတာ့တယ္…။
ေကာင္မေလးတို႕ မိသားစုက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရပ္ကြက္ထဲကို ေျပာင္းလာတာ သိပ္မၾကာေသးတာေၾကာင့္ အသိ မိတ္ေဆြေတြ သိပ္မရွိပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ လာလိုက္တာ မွန္သြားတယ္..။ မဟုတ္ရင္ သူတို႕ အားငယ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္..။ ခဏၾကာေတာ့ အန္တီက
"ဒီမွာ ညအိပ္ေပးပါလား သားရယ္..၊ အန္တီတို႕က ႏွစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့.."
"ရပါတယ္ အန္တီရယ္…. စိတ္မပူပါနဲ႕… ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ဖြဲ႕လံုး ညလံုးေပါက္ ရွိမွာပါ…" ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အားေပးႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္..။
ေျပာရအံုးမယ္..။ ေကာင္မေလးက ကားတိုက္ၿပီး ပြဲခ်င္းၿပီး ဆံုးတာဆိုေတာ့ သူ႕အေလာင္းကို အိမ္သယ္လို႕ မရဘူးဗ်..။ ေဆးရံုက ရင္ခြင္ရံုမွာ ထားရတယ္..။
ဒီလုိနဲ႕ မိုးလည္းခ်ဳပ္လာေရာ.. မီးလံုးေတြဖြင့္….. ျမန္မာဓေလ့ ထံုးစံအတုိင္း ဖဲထုပ္ ၀ယ္တဲ့သူက၀ယ္ၿပီး ၀ိုင္းေတြ အသီးသီး စလိုက္ၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ကေတာ့ မ၀င္ေသးပဲ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ လုပ္ကူေနတာေပါ့…။ ည (၁၁း၀၀) ေက်ာ္ (၁၂း၀၀) ေလာက္လည္းေရာက္ေရာ စားပြဲေပၚမွာ လူေတြ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ၄ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္..။ ဇာတ္လမ္းက အဲ့ဒီမွာ စတာပဲဗ်ိဳ႕…။
ကၽြန္ေတာ္ေလးေယာက္ ၀ိုင္းၿပီး ဖဲထိုင္ရိုက္ေနၾကတယ္..။ အန္တီတို႕ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ေဘးမွာ ငူငူၾကီး ထိုင္ေနၾကတယ္..။ ည (၁း၀၀) နာရီေလာက္လည္း ေရာက္ေရာ… အန္တီက..
"အမေလး..အမေလး…သမီး…သမီး…."
ဆိုၿပီး ျခံတံခါး၀ကို ေျပးထြက္သြားတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ေျပးလုိက္သြားရတာေပါ့..။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ဘာညာေမးေတာ့ ေကာင္မေလးကို ျခံ၀မွာေတြ႕လိုက္တယ္တဲ့..၊ အိမ္ထဲကို အတင္း၀င္ခ်င္ေနတာ ၀င္လို႕ မရျဖစ္ေနပံုပဲတဲ့..။ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္သြားတယ္..။ ကိုယ္က ေၾကာက္ေနရင္ တျခားသူေတြ ပိုဆိုးေနမွာဆိုးတာနဲ႕..
"ေၾသာ္..အန္တီရယ္.. အန္တီက ငိုထားလြန္းလို႕ မ်က္လံုးမို႕ၿပီး ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္တာပါ…" ဆိုၿပီး ႏွစ္သိမ့္ျပီး အိမ္ထဲ ျပန္ေခၚလာခဲ့တယ္..။
ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဖဲဆက္ရိုက္ျဖစ္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္က ဖဲ၀ိုင္းထဲမွာ မရွိဘူး..။ ျခံတံခါး၀ကိုပဲ ေရာက္ေနတယ္..။ ခဏၾကာေတာ့ ျခံတံခါး၀ကို ဖ်တ္ခနဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လားး လားးး… ေကာင္မေလးဗ်ိဳ႕… ျခံတံခါး၀ဖြင့္ေနတာ.. ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ..ကၽြန္ေတာ့္ျမင္ကြင္းထဲကေန ျပန္ေပ်ာက္သြားတယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနတုန္းမွာ အန္တီက တစ္ခါ ေျပးဆင္းသြားၿပီး ျခံတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္..။
ၿပီးေတာ့ "သမီး… လာ….လာ…. အိမ္ထဲ၀င္… "
ဆိုၿပီး လူတစ္ေယာက္ကို လက္ဆြဲေခၚလာတဲ့ပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ ျခံထဲျပန္ေခၚလာတယ္..။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဘာမွ မရွိဘူးဗ်…။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္..။ ၾကမ္းခင္းသံ တကၽြီကၽြီနဲ႕ ျမည္သြားတယ္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ အနံ႕ဆိုးၾကီး တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ ရလိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ သိလုိက္ၿပီ..။ ေကာင္ မေလး ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ ၀င္ထိုင္ေနေလၿပီ..။
အန္တီကေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးကေနရာကိုၾကည့္ၿပီး တတြတ္တြတ္ေျပာေနတယ္..။ ဦးေလး ကလည္း ေၾကာက္လြန္းလို႕ အသံေတာင္ မထြက္ႏိုင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္း ငါးေယာက္လံုးကေတာ့ ေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနမိ ၾကတယ္..။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပါ့..။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာ တစ္ကယ္ထိုင္ ေနတာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္..။ ျပင္းထန္ ဆိုး၀ါးတဲ့ အပုပ္နဲ႕ကို ရႈရႈိက္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ ေၾကာက္စိတ္က ငယ္ထိပ္ ကိုေရာက္ေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ နဖူးကေခၽြးေတြ တဒီးဒီး မ်က္ႏွာေပၚစီးက်ေနတာကို သိေပမယ့္ သုတ္ပစ္ဖို႕ မေျပာနဲ႕ လူကို မလႈပ္ရဲဘဲ အသက္ကိုေတာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရႈေနလိုက္တယ္…။
ခဏၾကာေတာ့ အန္တီက.. "သမီး.. ဘယ္သြားမလို႕လဲ.." ဆိုၿပီး ေမးလိုက္တယ္..။ ၾကမ္းခင္း တကၽြီကၽြီ ျမည္သံကို ၾကားလုိက္ရျပန္တယ္.. ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္.. ဟုတ္တယ္ေလ.. သူ႕ဟာသူ သြားခ်င္တဲ့ေနရာသြား ကၽြန္ေတာ့္နား ရွိမေနရင္ ၿပီးေရာေလ..။
အန္တီက သူ႕သမီးသြားတဲ့ေနရာကို လိုက္ၾကည့္ေနတယ္ထင္တယ္.။ သူ႕မ်က္လံုးက ေရႊ႕လ်ားေနတယ္..။ ခဏၾကာေတာ့ အန္တီ့အၾကည့္က ကၽြန္ေတာ့္ တည့္တည့္မွာ..။ ေအာင္မေလး…… ေကာင္မေလး ကၽြန္ေတာ့္ ေနာက္ေက်ာမွာ ရပ္ေနပီ…။
"သမီး…ဘာလုပ္မလို႕လဲ… အဲ့လို မလုပ္ရဘူးေလ..သမီး..အဲ့ဒါ သမီးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလ.." အန္တီက ထိတ္လန္႕စြာနဲ႕ ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ လည္း မ်က္စိမွိတ္ေနလိုက္ၿပီး ရသမွ် ဘုရားစာေတြ စိတ္ထဲကေန ရြတ္ဆိုေနလုိက္တယ္..။ ဟိုသေကာင့္သားေလးေကာင္နဲ႕ ဦးေလးဆီကလည္း ဘာသံမွ မၾကား…။ အကုန္လံုး ေၾကာက္ၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ကုန္ၾကပီထင္တာပဲ..။
"သမီး.. အဲ့လို မလုပ္နဲ႕လို႕ အေမ..ေျပာေနတယ္ေနာ္…အေမ့စကားနားေထာင္စမ္း.."
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မေတြးေတာ့ဘူး..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသလူလို႕ သတ္မွတ္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ သေဘာထားကာ ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္ၿပီး စိတ္ထဲကေန ေမတၱာပို႕ေပးလိုက္တယ္…။
ေကာင္မေလး ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘ၀ကို ေရာက္ပါေစ…
ခဏၾကာေတ့ာ… ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရႈၾကပ္သလို ခံစားလာရတယ္..။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဘာမွ သဲသဲ ကြဲကြဲ မျမင္ရေတာ့ဘူး..။ အဲ့ေနာက္.. ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မသိေတာ့ဘူး…။
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သတိရလာေတာ့ အိမ္ေရာက္ေနၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ္က ကုတင္ေပၚမွာ.. ကုတင္ေဘး ပတ္ပတ္လည္ မွာ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္..။
"အေမ..သားဘာျဖစ္သြားတာလဲ.."
"သားမေန႕ညက သရဲ၀င္ပူးခံရတာေလ…"
"ဗ်ာ…ေကာင္မေလး ၀င္ပူးတာလား.."
"ဟုတ္တယ္ ဟေရာင္.. ေကာင္မေလးက မင္းကို၀င္ပူးၿပီး ငါတို႕ေလးေယာက္ကို တံျမက္စည္း ဆြဲၿပီး လုိက္ရိုက္တာေဟ့… ေျပးလိုက္ရတာကို မေျပာနဲ႕ေတာ့..။ ေနာက္ၿပီး မင္းပါးစပ္ကလည္း ေျပာေသးတယ္…. ေသနာေကာင္ေတြ… ငါ့ကို စခ်င္အံုးတဲ့.."
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနာက္ပိုင္း ေကာင္မေလးအိမ္ကို မသြားျဖစ္ခဲ့ပါ..။ မသြားရဲတာေၾကာင့္လည္းပါသည္။ရက္လည္ တဲ့ရက္အထိ အားလံုးေအးေအးေဆးေဆး ၿပီးသြားတယ္လို႕ ၾကားရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တစ္ကယ္ပဲ ေကာင္မေလး အတြက္ ၀မ္းသာမိသည္…။ ငါတို႕ ခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးေရ…မင္းေလးေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစကြာ…။
(ေအာင္သက္ခိုင္)
No comments:
Post a Comment